πώς να σωπάσεις...;

... καλά είμαι στο σπίτι μου και δόξα τω Θεώ τα καταφέρνω με όλα... με εαυτό, με τον Άλλον, με έξοδα, με δάνεια, με τρέχοντα, με φορτία προγονικά, και τα δικά μου φορτία καλά κρατημένα στο δισάκι μου.... ναι, τα καταφέρνω να επιβιώνω, να νιώθω ήρεμη.... αλλά ΔΕΝ καταφέρνω να νιώσω καλά... ποτέ δεν ένιωσα καλά εντελώς, ποτέ δεν ησύχασα... ούτε όταν είχα ή έχω ανέσεις, φαγιά που τόσο αγαπώ, παρέες που τόσο αγαπώ, γέλια και αγκαλιές που τόσο ζω από αυτά .... και ναι ησυχάζω εδώ που κάθομαι στην ερημιά... αλλά καλά δεν είμαι... γιατί είναι ο πόλεμος κηρυγμένος απέναντι στον αγνό ανθρώπινο εαυτό που όλοι έχουμε... μου μένει μόνο να τα λέω... όπου και όπως μπορώ.... στο fbχώρο της ελεύθερης έκθεσης, της ελεύθερης αλλοτρίωσης των σχέσεων, της ελεύθερης απαξίωσης του λόγου και του πόνου του "συναθρώπινου"...

θέλω να λέω συνεχώς: να μην κοιμόμαστε, αλλά να βλέπουμε όνειρα όπως έγραψε η Κατερίνα Γώγου, μαζί με τους φίλους μας, όλοι μαζί... και το πρωι να συναντιόμαστε και να τα λέμε... να μην σωπαίνουμε... μόνο μπροστά στην ομορφιά να σωπαίνουμε... ποτέ μπροστά στην ασχήμια...