Βιβλία/σταθμοί δεν είναι απλά τα βιβλία που έχω διαβάσει και μου άρεσαν, ούτε απλά τα πιο αγαπημένα μου, είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό... έχει να κάνει με το στίγμα μου επί γης, με το κάρμα μου, με τον λόγο της ύπαρξης μου... με τον τρόπο και το χρόνο που σύνδέονται και με συνδέουν με τους ανθρώπους που ήρθαν και θα έρθουν στη ζωή μου... Με τη φωνή μέσα μου, αποτυπωμένη στο χαρτί, από άλλους... Και το πιο σπουδαίο, με την πίστη που εγκατέστησαν μέσα μου ό,τι δεν είναι μόνη η ψυχή μου στον κόσμο αλλά υπήρξαν και υπάρχουν κι άλλες ομόψυχές μου. Αυτό που μου ενίσχυσε ανέκαθεν και μου υπενθυμίζει πάντα η επαφή μου με τα βιβλία - και τώρα πια έχω τη σιγουριά να το "απλώνω" ως βάλσαμο στην ψυχή ανθρώπων που νιώθουν μόνοι: "το πιο "τρελό" και ανήκουστο πράγμα να σκέφτεσαι ή να νιώθεις, σίγουρα θα υπάρχει τουλάχιστον ένας ακόμα, που θα τον συναντήσεις και που πιστεύει και νιώθει το ίδιο με σένα...και ευτυχώς (θα) είναι πάνω από ένας .... Ελπίδα, Φως! Σταθμοί χρονολογικοί αλλά και με έναν μεταφυσικό τρόπο με κατάλληλη ποιοτική διαβάθμιση και τοποθέτηση, κάθε στιγμή, μέσα μου...
Νο.1 - 1989
"Ντέμιαν", Έρμαν Έσσε, κυκλοφόρησε στα γερμανικά με τίτλο πρωτότυπου "Demian", το 1919
Το διάβασα στα ελληνικά από εκδόσεις Καστανιώτης, το 1989... ήμουν 14 χρονών... όλα ξεκινούσαν...
Ας είναι καλά ο φίλος μου Βασίλης Περδικομάτης που το έφερε μια μέρα και μου το έδωσε στο προαύλιο του σχολείου σε ένα διάλεμμα, Οκτώβριο μήνα, λέγοντάς μου,... "πάρε, για τα γενέθλιά σου"...τα οποία γενέθλια μου είναι Μάιο, αλλά τότε δεν το ήξερε καν, δεν ήμασταν ακόμα φίλοι, απλά συμμαθητές στη Β΄ Γυμνασίου... θα τον ευγνωμονώ για πάντα, για αυτό το βιβλίο και για άλλες πνευματικές εφηβικές πλεύσεις ... ήταν ο πρώτος σταθμός... <3
Σημείωση: πριν από αυτό είχα διαβάσει φανατικά Τιραμόλα, Σεραφίνο, Βαβούρα. Και εκεί στην πρώτη γυμνασίου και τον αγαπημένο μου Ιούλιο Βερν (Δυο χρόνια Διακοπές, Ταξίδι στο κέντρο της Γης) δυο από τα πολλά βιβλία που μας έκανε δώρα η Γιωργίτσα, με αφιέρωση "στη Βίνα* μου με αγάπη", ή "στον Νικολάκη μου με αγάπη, η Γιωργίτσα"... Βλέπεις, η μαμά μου επέμενε να διαβάσω και κάτι άλλο "εκτός από Βαβούρα", όπως έλεγε, της έκανα λοιπόν τη χάρη να αναζητήσω αναγνώσματα από τη βιβλιοθήκη/δώρα της Γιωργίτσας και έτσι είχα επιλέξει αυτά τα δυο του Βερν και μάλιστα τα είχα διαβάσει πάνω από μια φορά το καθένα,...γιατί η "Καλύβα του Μπαρμπα Θωμά", για παράδειγμα, δε με "καλούσε" να την "ανοίξω", με τίποτα...μέχρι και σήμερα..
*υποκοριστικό/"βαφτιστικό" της Γιωργίτσας για μένα, ήταν μια συνήθεια που είχε με κάποια από τα ανίψια της, να τα "ξαναβαφτίζει" με δικά της μοναδικά υποκοριστικά και nicknames
Νο.2 - 1990
"Ασκητική", Νίκος Καζαντζάκης, τελική μορφή έκδοσης το 1945
Το διάβασα από εκδόσεις Καζαντζάκη το 1990. Με βρήκε στη βιβλιοθήκη του σπιτιού μας (της μαμάς βιβλία, δεν ξέρω αν τα είχε διαβάσει ή που τα είχε βρει) ανάμεσα σε διάφορα άλλα "διαμάντια", με εκείνο το σκληρό καφέ σκούρο πολυτελείας εξώφυλλο με τα χρυσά γράμματα..."τσίμπησα" αυτό από το ράφι, ενστικτωδώς... το κάρμα μου με τα βιβλία/σταθμούς, με ό,τι διάβασα και διαβάζω από εκεί και πέρα, είναι τα βιβλία να "με βρίσκουν"... εγώ είμαι απλά τη σωστή στιγμή εκεί που πρέπει... ευγνωμοσύνη... στο σύμπαν... ήταν ο δεύτερος σταθμός...
Μετά την Ασκητική διάβασα και άλλα βιβλία του Καζαντζάκη, καθώς και βιβλία των Λιλή Ζωγράφου, Μένη Κουμανταρέα, Ζυράννα Ζατέλη, Ευγενία Φακίνου, Γιάννη Ξανθούλη και γενικά ελληνική πεζογραφία... τα άπαντα του Καβάφη (χωρίς να τα πολυκαταλαβαίνει ο νους μου, αλλά τα ένιωθε η ψυχή μου), τα άπαντα του Καρυωτάκη (και άλλη ποίηση, λίγα πράγματα, αλλά με ενθουσιασμό εις βάθος τότε...)
Νο.3 - 1993
"Το Φως που καίει" - Κώστας Βάρναλης
Τι να πω για αυτό;! Με στιγμάτισε. Το πήρα από έκθεση βιβλίου στις οποίες βολτάριζα πλέον κάθε καλοκαίρι από το Λύκειο και έπειτα... ανελλειπώς... ήταν τότε που έλεγα, "Θεέ μου πόσα χρόνια πρέπει να ζήσω για να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω;" έφτανα σε σημεία να με τρομάζει η σκέψη αυτή... τότε... ό,τι δε θα προλάβω δηλαδή, με τίποτα, να διαβάσω όλα τα βιβλία που μου φώναζαν "έλα"... και τώρα ακόμα που το (περι)γράφω με πιάνει εκείνο το τότε το ίδιο σφίξιμο του ερωτευμένου στο στήθος... της ανυπομονησίας, της χαράς του να ενωθεί και να γνωριστεί με το αντικείμενο του πόθου του... Να πω ότι για το συγκεκριμένο βιβλίο μόλις πριν 2(!!) χρόνια διάβασα ανάλυση και έμαθα, συνειδητοποίησα ότι ταυτιζόταν με μια κοινωνική επανάσταση... αν και είχα νιώσει από τότε να με καίει το φως της...! Βασικός σταθμός!
Νο.4 - 1993
"Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά", Κώστας Μουρσελάς
Την τηλεοπτική σειρά δεν την είδα ποτέ... νομίζω ότι το βιβλίο δε με "άφησε" να δω τη σειρά... με είχε γεμίσει με εικόνες, οπότε δε "χώραγα" άλλες...και με αισθήσεις που με εισήγαν στον συνειδητό ερωτισμό - αν μπορώ να το πω έτσι, αφού μέχρι τότε ερωτευόμουν με την ανάγκη του μωρού... και κάπου εκεί μπήκε ο ερωτισμός μου στην περίοδο της εφηβείας του... μαγική εποχή... ο Σταθμός!
Νο. 5 - 1997
"Διπλή φλόγα/Έρωτας και Ερωτισμός" - Octavio Paz
Τα είπε όλα... μου τα είπε όλα.. Μου το πρότεινε η Μαρία Λύτρα (....κεφάλαιο το οποίο δε θα γράψω ποτέ στο βιβλίο της ζωής μου, όχι από κάποια ειδική εμπάθεια αλλά γιατί πιστεύω ότι κάποιος άλλος θα το κάνει κάποτε για αυτήν... ίσως και η ίδια...οφείλω όμως να αναφέρω εδώ το όνομά της) Το μέγιστο αυτό βιβλίο/δοκίμιο με οδήγησε σε μια άλλη εποχή και είναι αυτό που μου ερμήνευσε και μου άνοιξε κάθε πνευματικό πόρο ύπαρξης στη διπλή φλόγα που μου έκαιγε τα σωθικά από παιδί... Είναι ένα από τα βιβλία με το οποίο είμαι σίγουρη ότι θα είχαμε συναντηθεί σίγουρα κάποια στιγμή έτσι κι αλλιώς, όπως και έγινε, όταν το είδα σε βιβλιοπωλείο, μετά από χρόνια και μου φώναξε "θυμήσου" αντί για το γνωστό "έλα"... απλά είχαμε ανταμώσει νωρίτερα... Σταθμός διαρκείας!
Νο. 6 - 2013
"Ρευστή Αγάπη", Ζύγκμουντ Μπάουμαν
Το οφείλω, όπως και τη μελετηρή σχέση μου με κάθε ανάγνωσμα καθώς και την επιστημοσύνη της γνώμης μου, στη Φαίη Ορφανίδου, στις κουβέντες μας, στη σημασία που έδωσε και στο νοιάξιμο για το ανώριμο κομμάτι μου και το υποστήριξε να ωριμάσει...Πρωτοέμαθα: Τα μαθήματα ζωής δίνονται πολλές φορές με σκληρό και δύσκολο τρόπο, με σεβασμό πάντα.... Ευγνωμοσύνη απέραντη...
Ο Μπάουμαν... μαζί με τον Καζαντζάκη φυσικά, έγινε ο αγαπημένος μου.. ήταν πιο γήινα σοφός ενώ ο Καζαντζάκης ήταν αερικό σοφίας... ο ένας επιστήμων φιλόσοφος και ο άλλος λογοτέχνης φιλόσοφος... στοχαστές μέγιστοι... σε άλλες, παλαιότερες, εποχές θα τους λέγαν "προφήτες"... θεωρώ ό,τι, όπως και οι τότε προφήτες και οι μύστες (Σωκράτης, Χριστός, Βούδας..) είχαν "μοναδική[unique] ψυχική και πνευματική διάνοια" - Σταθμός στη ρευστότητα και τη σχετικότητα... όπου σχετικότητα, αυτό που συνδέει με μεταβλητές συνιστώσες τις σχέσεις των πραγμάτων μεταξύ τους και ρευστότητα η κίνηση τους μέσα στο μεταβλητό περιβάλλον που ζώνται αυτά...
Νο. 7 - 2013
Η τριλογία των Αθηνών, Ελένη Πριοβόλου
η εισαγωγή μου στο ιστορικό μυθιστόρημα και όχι μόνο.... Η Τριλογία άνοιξε, ταυτίστηκε και σηματοδότησε ένα τεράστιο κεφάλαιο ζωής για μένα, το οποίο είναι σε ευλογημένη εξέλιξη .. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, "΄Οπως ήθελα να ζήσω", έφτασε στα χέρια μου το 2010 ως δώρο από την τότε φίλη Διονυσία Δημητριάδη, η οποία μου είπε: "έψαξα κάτι να σου ταιριάζει, δεν το έχω διαβάσει αλλά νομίζω ότι για κάποιο λόγο θα σου κουμπώσει"... είχε απόλυτο δίκιο και πολύ περισσότερο από δίκιο... το είχε αναζητήσει και μου το είχε δώσει με αγάπη, αυτό έφτανε.... Μπήκε στο ράφι... από το οποίο, το κατέβασα και το άνοιξα ενστικτωδώς το 2013 ίσως την πιο κομβική χρονιά της ζωής μου μέχρι τότε.... τη χρονιά που για πρώτη φορά έμαθα να σχεδιάζω βάσει ονείρων, να ματαιώνομαι, να ματώνω, να σηκώνομαι, να πέφτω και να ξανασηκώνομαι επάνω στα συντρίμια των ονείρων μου... είχα όμως αρχίσει πλέον να μαθαίνω "πώς θέλω να ζω".... με επίγνωση, συνείδηση, αυτοεκτίμηση, σεβασμό στον άλλον... ΚΑΙ με όνειρα...
Νο. 8 - 2016
"Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας, - Alice Miller
Ειδικό ευχαριστώ στην πολυαγαπημένη φιλενάδα μου Λίλα Σέρρα, για αυτό το βιβλίο... αλλά και για το παράδειγμα της, προς μίμηση, ως βιβλιοφάγου σπουδαίων τίτλων, μαχήτριας με το μέσα τέρας μέσα από τα βιβλία αλλά και έξω από αυτά... Μου έχει ανοίξει πολλές φορές τα μάτια της ψυχής και μου έδωσε "κλειδιά" για τις φυλακές της παιδικής μου ηλικίας, πάντα με το δύσκολο τρόπο, όπως είναι εξάλλου και κάθε ταξίδι στα άδυτα... Ευχαριστώ εξ αδύτων βαθών!
Νο. 9 - 2019
"Η μεταφυσική της πραγματικής ευτυχίας", Alain Badiou
Δώρο της αγαπημένης μου Στέλλας Γίδαρη... μαζί με την ευκαιρία μεταφυσικής ευτυχίας, που μου χάρισε... και που μεταφράζεται σε ανεκτίμητο μάθημα ζωής.... Σε εξέλιξη το "μάθημα"... είμαι στην 86η σελίδα ανάγνωσής/μελέτης (από τις 136 σελίδες του βιβλίου) και είναι ήδη στη λίστα μου με τα βιβλία/σταθμούς μου... είναι και αυτό που μου κινητοποίησε την ανάγκη δημιουργίας και καταγραφής της λίστας.... "το ευχαριστώ, που σου χρωστώ..." - Σταθμός και λιμάνι...
.................. λίστα υπό συμπλήρωση σε κάθε σημείο της ....
Ένα τεράστιο ευχαριστώ και την αγάπη μου προς όποιους μου χάρισαν και θα μου χαρίσουν βιβλία γενικώς :-)
συνέχεια - 14/12/2019
Νο. 10 - 2019
Τα βιβλία μας βρίσκουν.... Χένρι Νείβιντ Θορώ, "Walden, ή η ζωή στο δάσος"... το διαβάζω τώρα... το παρήγγειλα πριν ένα μήνα και κατέβηκα στην αγαπημένη μου Πολιτεία να το παραλάβω... δε θυμάμαι καθόλου πως και γιατί το παρήγγειλα, που το είδα, που άκουσα για αυτό... Είναι ακριβώς ότι νιώθω, σκέφτομαι, είμαι....
