το τέλος ενός κόσμου...

...θα είναι η αρχή ενός άλλου! Λέω εγώ...

Σκεφτήκατε ποτέ γιατί είναι κακό το τέλος του κόσμου;

Πάντα με φόβιζε και με τρομάζε ο θάνατος.

Τα τελευταία χρόνια με φοβίζει η αρρώστια... και ο θάνατος.

Το τέλος του κόσμου δε με τρομάζει όμως.

α) γιατί δε θα είμαι εκεί να το δω (μάλλον)

β) γιατί δε θα αποχωριστώ κανέναν και δε θα με αποχωριστεί κανένας (αφού θα πάμε όλοι μαζί ταυτόχρονα στ' ανάθεμα)

Άσε που το τέλος αυτού του κόσμου θα είναι η αρχή ενός άλλου, ποιός ξέρει πόσο πιο εντυπωσιακού από αυτόν :-)

καινούριοι τόποι...

Είναι πολύ όμορφο να γνωρίζεις καινούριους τόπους, καινούριους ανθρώπους, καινούριες εμπειρίες.

Καινούριες μεν μα και τόσο διαφορετικές. Σαν τον κόσμο, ας πούμε, που τόσο 

αλλάζει αλλά τόσο μα τόσο μοιάζει (;) πάντα με τον παλιό. 

Έρχονται στιγμές που λες: μα τίποτα δεν έχει αλλάξει; Κι άλλες πάλι που νομίζεις ότι όλα είναι τόσο μα τόσο αλλιώτικα από ότι ήξερες...

Νομίζω ότι στην πραγματικότητα η αλλαγή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Απλά οι άνθρωποι είμαστε βαθιά προσκολλημένοι στην ασφάλεια του οικείου και του "συνηθισμένου". Ακόμα χειρότερα, είμαστε έρμαια της τάσης μας να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη τόσο ασυναίσθητα, έτσι που να μην αφήνουμε την αλλαγή να γεννήσει εξέλιξη.

Ή μήπως στο τέλος της γραμμής - που είναι πολύ πιο μακριά από όσο νομίζουμε- η εξέλιξη ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ και μάλιστα "είναι αυτό που εκτυλίσσεται την ώρα που εμείς αναπαυόμαστε στην πολυθρόνα της υποτιθέμενης ασφάλειά μας"... ;;;

Λές;;! Καλά θα είναι... :-)

Καλές γιορτές λέω να έχουμε... :-)