...(και) σήμερα ξύπνησα νωρίς, έφτιαξα ωραίο χυμό με γιαούρτι, μέλι και μπανάνα, προσευχήθηκα στο Θεό (μου), εργάστηκα επάνω σε σωρό από projects, πλήρωσα και έκανα λογαριασμούς, ανησύχησα για εκκρεμότητες και μετά τις άφησα να εκκρεμούν μέχρι νεωτέρας, διάβασα για ένα θάνατο (από καρκίνο, σαν να ξεχάσαμε ότι πεθαίνουμε ΚΑΙ από καρκίνο;!) και λυπήθηκα... και θυμήθηκα.. και λυπήθηκα πιο πολύ, είδα και για μια εγκυμοσύνη, γνωστής μου, χαμογελαστής, ταλαντούχας κοπέλας και χάρηκα πολύ, σαν να ήταν δικιά μου εγκυμοσύνη, άκουσα και μια εκπομπή στο ραδιόφωνο αφιερωμένη στην αρκούδα (κι έμαθα πολλά, μου έμεινε ότι πέφτει σε χειμερινό λήθαργο και όχι σε χειμερία νάρκη), μίλησα με φίλους (στο messenger, πού αλλού;!), "προνόησα" για το μέλλον (το κοντινό, μη νομίζετε..), έφαγα το χτεσινό φαγητό, φρόντισα τον κήπο, πέταξα τα σκουπίδια μου (ο κάδος είναι 4 χλμ από το σπίτι μου αλλιώς δε θα τα ανέφερα), προσπάθησα και επικοινώνησα με τον πατέρα μου (δια ζώσης, όπως κάθε μέρα), επικοινώνησα επιτυχώς, όπως πάντα, με τον αδερφό μου (τηλεφωνικώς και κανονίσαμε πολλές υποθέσεις και το δια ζώσης μας, ευτυχώς σύντομα), κλάδεψα τις τριανταφυλλιές και ψέκασα την ακακία που είναι "ασθενής" (δυστυχώς με χημικό προϊόν,αφού με "έπεισε" ένας γεωπόνος ότι "αλλιώς θα χαθεί"), έπλυνα κάποια ρούχα (στο χέρι), πιάτα, μαγείρεψα, έπλυνα τα υπόλοιπα πιάτα, μετά έπλυνα και τον εαυτό μου, έμαθα κάτι καινούριο στα σκυλάκια μου (ήμουν αρκετά αυστηρή μαζί τους σήμερα, το ομολογώ) και τώρα γράφω για τη μέρα μου, για να τη μοιραστώ... νύχτα πια... φθινοπωρινή, ήσυχη... και σκέφτομαι... θα μπορούσαμε να ζούμε στον παράδεισο, αλλά μας αρέσουν τα μήλα... καληνύχτα...
ας είναι μέσα μας πάντα καλοκαίρι...
