Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

Ο Δαυίδ κι ο Γολιάθ στην εποχή της εικόνας...

Οι λέξεις έχουν δύναμη και αναλόγως ποιος και πώς τις χρησιμοποιεί μπορούν να γίνουν μαχαίρια ή και χάδια, βάλσαμο ή φαρμάκι... Οι λέξεις είναι ικανές να αγαπήσουν ή να μισήσουν, να δημιουργήσουν ή να γκρεμίσουν... Να περάσουν φαράγγια, να κολυμπήσουν θάλασσες, να πετάξουν... Οι λέξεις είναι νους, σκέψη, ανθρώπινο μεγαλείο, στο βασίλειο των ζώων...
Στην εποχή της εικόνας, της κυρίαρχης και βασιλεύουσας εικόνας, οι λέξεις είναι απλά λεζάντες... Καμιά φορά ούτε καν αυτό... Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις και η φωτογραφία κερδίζει τον αγώνα ταχύτητας και μάλιστα μετ' εμποδίων με τον λόγο και όχι γιατί οι λέξεις είχαν χαμηλότερη επίδοση ή ποιότητα προπόνησης, αλλά επειδή απλά και μόνο η εικόνα νίκησε χωρίς καν να τρέξει... Ξεκίνησε από το τέρμα!
Ο μικρόσωμος Δαυίδ νίκησε με εξυπνάδα, γρηγοράδα και ευστροφία τον τεράστιο Γολιάθ αλλά δεν υπήρχε κάμερα να τους βιντεοσκοπήσει και φώτα να "τυφλώσουν" το μεγαλείο της νίκης του...που μάλλον σήμερα θα ήταν ήττα...