Υπάρχουν δύο ειδών όνειρα. Αυτά του ύπνου και αυτά της ζωής. Στα όνειρα που βλέπουμε κατά την ώρα που κοιμόμαστε είμαστε παρέα κυρίως με την ασυνείδητη υπόστασή μας αλλά και με τις καταγραφές των βιωμάτων μας - συνειδητά και ασυνείδητα εγγεγραμένες στον εγκέφαλό μας - με τα βαθύτερα ή ρηχότερα θέλω μας, με τους φόβους και τις ανησυχίες μας, ή ακόμα και με τους ευσεβείς πόθους μας. Έτσι μπορεί να ονειρευόμαστε ότι είμαστε πουλιά, ενώ είμαστε ανθρωποι. Μπορεί να βλέπουμε ότι οδηγούμε αεροπλάνο, ενώ δεν οδηγούμε ούτε αυτοκίνητο. Μπορεί να γυρνάμε γυμνοί στους δρόμους κάτι που θα σήμαινε προσβολή δημοσίας αιδούς ή απόδειξη φρενοβλάβιας αν συνέβαινε αυτό στην πραγματικότητα. Μπορεί να κάνουμε έρωτα με τη μάνα μας, να γυρνάμε σε λιβάδια και δάση που δεν τα έχουμε επισκεφθεί ποτέ, να μιλάμε με τη γιαγιά μας που έχει πεθάνει, με τον πρόεδρο της χαμένης Ατλαντίδας. Στον κόσμο των ονείρων μας είμαστε απολύτως ελεύθεροι να είμαστε, να κάνουμε και να λέμε, να σκεφτόμαστε και να "βιώνουμε" ό,τι πουθενά αλλού. Μπορούμε να βλέπουμε ότι είμαστε πρωταγωνιστές του casting της ταινίας που είδαμε στο σινεμά το προηγούμενο βράδυ με μεγάλη μάλιστα επιτυχία ή και αποτυχία εισπρακτική. Την ώρα που κοιμόμαστε θυμόμαστε πράγματα ξεχασμένα, φτιάχνουμε ιστορίες, κατασκευάζουμε παλάτια, τρέχουμε να ξεφύγουμε από έναν εχθρό που δεν έχουμε και άλλα πολλά. Έχουν πλάκα τα όνειρα, κυρίως γιατί είναι μη ελεγχόμενα. Έτσι όταν δεις κάτι καλό έχεις ξυπνήσει με καλή αίσθηση, και όταν δεις κάτι κακό έχεις ξυπνήσει με ανακούφιση που "ήταν απλά όνειρο". Επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον ότι μπορείς να μη βλέπεις καθόλου όνειρα (ή απλά να μη τα θυμάσαι). Έχεις την ευχέρεια να επιλέξεις να μην τα θυμάσαι, να μην τα ερμηνεύεις ή ακόμα καλύτερα να τα ερμηνεύεις όπως θέλεις (εσύ ή ο ψυχολόγος σου). Σε κάθε περίπτωση υπάρχεις σε ένα άλλο κόσμο.
Από την άλλη, στα όνειρα που κάνουμε ενώ είμαστε ξύπνιοι, είμαστε αντιμέτωποι κατά μέτωπο με τα θέλω μας και -φάινεται να- αποφασίζουμε εμείς για αυτά. Έτσι ονειρευόμαστε μια καριέρα πλαστικού χειρούργου, ένα σπίτι στο βουνό, μια πολυμελή οικογένεια, το γύρο του κόσμου σε 79 μέρες και άλλα. Μόνο που σε αυτά κάποιες φορές ίσως μπερδεύονται και τα θέλω των άλλων, κάτι που μάλλον είναι αναπόφευκτο. Όταν είσαι μικρός μπερδεύεις το θέλω σου, το να "γίνεις σφουγγαράς στο Αιγαίο", με το θέλω του παππού σου που ήταν σφουγγαράς ή που ήθελε να γίνει σφουγγαράς στην Κάρπαθο αλλά έγινε λογιστής στον Πειραιά. Όταν μεγαλώνεις πάλι μπορεί να μπερδευτεί το θέλω σου με το θέλω της κοινωνίας που ζεις και που θέλει καταναλωτικά όντα, ενώ εσύ ζεις και με ψωμί και ελιά. ή με το θέλω του συντρόφου σου που θέλει αστική ζωή ενώ εσύ αγροτική, ή με το θέλω του παιδιού σου που θέλει να αλλάξει φύλο από άντρας σε γυναίκα ενώ εσύ κέρναγες μπλε τρουφάκια στη βάφτισή του. Ανάμεσα στα όνειρα της πραγματικής ζωής και στα όνειρα του ύπνου, η συνύπαρξή και η συναναστροφή μας με τους άλλους είναι ό,τι διαφέρει επί της ουσίας και μας καθιστά διαφορετικούς μέσα στους δυο κόσμους και όχι τελικά η συνείδηση ή η ασυνείδητη ύπαρξή μας μέσα σε αυτούς αφού με αυτή τη διτή υπόσταση "κυκλοφορούμε" έτσι κι αλλιώς σε όλες τις "χώρες" και τους "τόπους".
Ας ονειρευόμαστε και ας αφηνόμαστε στις ερμηνείες των ονείρων... όλο και κάτι θα μάθουμε
Καλή μέρα
