...Είχαμε σαλπάρει με φουσκωμένα - από τον ταξιδιάρη άνεμο της ψυχής - τα πανιά της καρδιάς μας για την πολυπόθητη χώρα της Ουτοπίας. Θυμάσαι, Ελένη;
Και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα εκθαμβωτικό από τον ήλιο νησί...
...τώρα ξέρουμε, Ελένη ότι είναι ένα δυστοπικό νησί...
...παρόλο που λάμπει από μακριά.. είναι κάτω από το φως ενός τεχνητού ψυχρού ήλιου... δεν ζεσταίνει... μόνο γυαλίζει... σαν κάλπικο νόμισμα...
Ξέρουμε ότι αν μας βγάλει ο καιρός στις ακτές του, το καράβι μας θα συντριβεί και το ταξίδι θα έχει τελειώσει εκεί...
Μήπως ήταν γραφτό να βρεθούμε στη Δυστοπία αντί στην Ουτοπία, Ελένη;
Μήπως Ουτοπία ήταν το υπέροχο ταξίδι ως εδώ;
Ό,τι ζήσαμε στα μάτια, στις αγκαλιές;
Ό,τι ονειρευτήκαμε με θέα τον ανοιχτό ορίζοντα;
Κάναμε κάτι λάθος, Ελένη;
Πώς έσπασε η ανθρωποπορεία;
Χαλάστηκε από τα στοιχεία που ανέκαθεν μισούσαν τον παλμό της, την ελευθερία της, τα πλεγμένα δάχτυλα, τους αγκώνες;
Ή μήπως αυτή τη φορά, εμείς οι ίδιοι αφήσαμε τα χέρια, Ελένη;
Μήπως πάψαμε να κοιταζόμαστε και να καθρεφτίζουμε ο ένας στα μάτια του άλλου το φως της ελπίδας;
...................................
Ακόμα κι έτσι.. θα ελπίζω..
θα συνεχίζω να ονειρεύομαι την Ουτοπία...
...και θα είσαι εκεί, Ελένη... Φανός...
1η απόπειρα ελεύθερου σχεδίου, με διακριτική χείρα βοηθείας της ζωγράφου/μαμάς Μαρί, "στις σκιάσεις"... πολλές ζωές πριν...
====================
- φανός θυέλλης (υαλόφρακτος για να μην σβήνει η εσωτερική λυχνία από τον αέρα ή το νερό)
- φανοί ομίχλης (τα φώτα ομίχλης στο αυτοκίνητο αλλά και σε φορητά φανάρια για παρόμοιες συνθήκες)
- φανοί λιμένος (οι φάροι στα λιμάνια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου