Μπορώ...

να λέω ό,τι θέλω
να κάνω ό,τι θέλω
να γράφω ό,τι θέλω σε τσιμεντένιους τοίχους και blogs
να ψηφίζω ό,τι θέλω
να πηγαίνω όπου θέλω
να ψωνίζω ό,τι θέλω
να γνωρίζω όποιον θέλω
να θέλω ό,τι θέλω
..αλλά, τι θέλω πραγματικά;;;

Διανύουμε την εποχή του πιο ηχηρού "θέλω", του πιο εφικτού "μπορώ", της πιο μεγάλης πλάνης που έζησε ποτέ το ανθρώπινο είδος. Από τότε που (συν)δεθήκαμε ο ένας με τον άλλον με σχέσεις δορυφορικές, από τότε που γίναμε όλοι ένα, τόσο που χάσαμε το Ένα - τον Εαυτό - και ταυτόχρονα το Όλον - το σύνολο. Παγκοσμιο(πολτο)ποίηση αντί για παγκοσμιο(ενο)ποίηση! Και έτσι φτάσαμε να τα μπορούμε όλα(;!) και να τα θέλουμε όλα, σαν να τα μπορούσαμε...σαν μικροί θεούληδες με τα όλα τους και χωρίς Τίποτα πραγματικό!
Η ιδέα για μια ακόμη φορά ήταν καλή αλλά το χάσαμε στην εφαρμογή...