...φασίστας είΜαι
... έχΩ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό Μου συγκριτικά με τους άλλους συνανθρώπους Μου, ενώ ταυτόχρονα έχΩ χαμηλή αυτοεκτίμηση, δηλαδή χρειάζΟΜΑΙ συνεχώς επιβεβαίωση και αγωνιΏ για την επιβεβαίωση του ποιος είΜαι και πόσο "αξίζΩ" στα μάτια των άλλων και δη αυτών τους οποίους θεωρώ "κατώτερους" μου...
...φασίστας είΜαι
...έχΩ θυμό, εκδηλωμένο σε βία (λεκτική ή/και σωματική) και καταφέρομαι με βία στους γύρω μου
...έχΩ θυμό καλυμμένο σε "ευγένεια με επιχειρηματολογία" που ξεσπάει όμως από μια σπίθα αντίρρησης, αντίθεσης ή απλά αντίλογου με τον άλλον σε ανολοκλήρωτες συζητήσεις που πυροδοτούν και πάλι βίαιες συμπεριφορές λεκτικές ή/και σωματικές...
...φασίστας είΜαι
...κάποιος κάποτε με πλήγωσε ή ακόμα και τώρα με πληγώνει...συνήθως είναι ο μεγάλος πληγωτής: αυτοί που με έφεραν στον κόσμο...
είΜαι φασίστας, ακόμα κι αν δεν είΜαι υπέρμαχος του Φασισμού (ιδεολογία) και μάλιστα τον αντιμάχομαι...
γιατί...τι γίνεται με τον πληγωμένο εαυτό Μου που γεννάει "φασιστοειδείς" συμπεριφορές;
ο φασίστας μέσα Μου ζητάει συνεχώς δικαίωση... και όταν δεν την παίρνει...αδικεί...τον διπλανό, τον αδερφό, το φίλο... "ανθρωποφαγεί"...εν τέλει αδικείται...
...αν δεν μπορΩ να αγαπήσΩ τον εαυτό Μου και τους όμοιους, τους ομόψυχους, πώς θα αγαπήσΩ τους διαφορετικούς από εΜένα;
...πώς περιμένω να αλλάξει ο κόσμος, αν δεν αλλάξω εγώ;
Θεέ μου...
... ας μην είναι απόρθητο το κάστρο του εγωισμού Μας... ας ανοίγει με το κλειδί της Αγάπης Σου, για να είμαστε προστατευμένοι χωρίς αυτό(ν)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου