φόβος μοναξιάς, φόβος ασθένειας, φόβος ανημπόριας, φόβος ανεπάρκειας, φόβος ανεργίας, φόβος θανάτου... φόβος ζωής!
φόβος φόβος φόβος
...και τα ψευτο αντίδοτα:
κατανάλωση φαρμάκων, βιταμινών, τροφών, ποτών, τσιγάρων, προϊόντων καθαριότητας, προϊόντων βρωμιάς, αποστείρωσης και προϊόντων στείρωσης...
προϊόντων, προϊόντων, προϊόντων...
προϊόντων/αντικειμένων και προϊόντων/αφηρημένων εννοιών:
κατανάλωση αντοχής, κατανάλωση υπομονής, κατανάλωση κενών λόγων, κατανάλωση ανθρώπων, συναισθημάτων, ενέργειας σωματικής και ψυχικής...
κατανάλωση, κατανάλωση, κατανάλωση...
Μέχρι μόλις πολύ πρόσφατα, λέγαμε (οι ρομαντικοί): ευτυχώς υπάρχει η αγάπη, η παρέα, η αγκαλιά, το φιλί τα παιδιά, το χαμόγελο, ο ήλιος, η θάλασσα...
...τώρα περιμένουμε τα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, την Πρωτοχρονιά χωρίς αγκαλιά, χωρίς φιλί και ένα νέο έτος χωρίς πρόσωπα, χωρίς σώματα, χωρίς ανθρώπους, χωρίς φύση, χωρίς ευλογία Θεού...
Τα παιδιά... ένα φως στο δρόμο μας, κι ένα κληροδότημα: ένα φυσικό φως... όχι της οθόνης... φως προσπίπτοντος φωτισμού, πηγής ζωής, όχι ανακλώμενου φωτισμού που στραβώνει το μέλλον...
ίσως να μη θέλουν βέβαια, ίσως να μην το χρειάζονται, ίσως η δική τους ανάγκη προσαρμογής να ζητάει άλλα... ίσως...
... όμως το ηλιοβασίλεμα: θα είναι για πάντα εκεί, ακόμα και όταν κάθε ψηφιακό, ανθρώπινο, μηχανικό, θα έχει πεθάνει, θα έχει χαθεί στο άπειρο... απλά θα στέκει μόνο του, σαν άδειος παράδεισος χωρίς πουλιά, χωρίς ήχο, χωρίς καρδιά και νου... μόνο του θα εκκρεμεί στο άπειρο... και θα περιμένει ξανά και ξανά τη γέννηση και το θάνατο του ατελούς κόσμου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου