δια-κρίσεις..

σκέφτομαι...
Τι συμβαίνει όταν οι λέξεις και τα νοήματά τους αλλάζουν και κυρίως όταν μετατρέπονται από  θετική χροιά και σημασία, σε αρνητική ... δεν είναι τυχαίο αυτό και σίγουρα ακολουθεί μια λογική και "φυσική" εξελικτική ακολουθία αυτή η αλλαγή... όμως...
Για παράδειγμα...
Η λέξη διακρίνω (ή και διακρίνομαι στην παθητική φωνή)... που ξεκίνησε από την έννοια του ξεχωρίζω, αντιλαμβάνομαι κριτικά τις διαφορές ανάμεσα σε έννοιες, πράγματα, καταστάσεις..., διαφέρω, ξεχωρίζω για κάτι που είμαι ή για κάτι που κάνω ως διαφορετικό από ένα σύνολο ανθρώπων, δράσεων...
Όλα αυτά στις μέρες μας έχουν πάρει την αρνητική όψη του πολυδιαφημιζόμενου discrimination..
Λογικό από μια πλευρά.... Αφού...
Η λάθος χρήση, η κατάχρηση, η υπερβολή, η αλλοίωση των εννοιών των λέξεων κατά βούληση και προσωπική ωφέλεια μεμονωμένων ομάδων, οργανωμένων ή και όχι, τις μετέτρεψαν σε δαίμονες...

αναρωτιέμαι....
Γιατί να μην προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε τη φήμη των λέξεων από το να τις αλλάζουμε, να τις απαξιώνουμε και τελικά να φέρνουμε τα αντίθετα με πριν ή και νέα αρνητικά αποτελέσματα και μάλιστα μέσα από μια γενικευμένη σύγχυση;

Καήκαμε στο γιαούρτι, φυσάμε το χυλό, και από εδώ και πέρα, ΤΙ;
Θα τρώμε κόκκινα, μπλε, πράσινα χαπάκια, ώσπου να φτάσουμε στα "όλοι άσπρα"...;;!
Θα γίνουμε όλοι ίδιοι; Πώς;
Μα δε θέλουμε (και δε μπορούμε) να είμαστε  όλοι ίδιοι... Ίσοι θέλουμε να είμαστε... Απέναντι στη φύση, στον όμοιο, στον διαφορετικό, στον οικείο, στον μακρινό... Πόσο δύσκολο(τερο) είναι αυτό αντί της ισοπέδωσης των πάντων;; Τι να κάνουμε δηλαδή, στη Γη υπάρχουν τα βουνά, οι λόφοι, τα οροπέδια, οι οροσειρές... Γιατί να πρέπει να γίνουν όλα φλατ/ίδια...;
Και εντάξει να γίνουν... από μια φυσική αιτία, όμως... όχι από ανθρώπινη αλαζονεία, υπεροψία, ωφελιμισμό και αδια-κρισία...
Και σίγουρα όχι Μόνο και μόνο για να βρίσκουν οι λέξεις αντιστοίχιση στα αγγλικά...!